O pianista clásico Nelson Freire naceu en Brasil. Comezou a tocar o piano cando tiña tres anos, sorprendendo ao seu redor cada vez que tocaba de memoria as pezas que escoitaba tocar a súa irmá maior. Os seus profesores en Brasil foron Nise Obino e Lucia Branco, que estudiaran cunha pupila de Listz. Fixo a súa primeira aparición pública con cinco anos tocando a Sonata de Mozart en La mayor, K. 331.

Martha Argerich naceu en Bos Aires. Desde os cinco anos, tomou clases de piano con Vicenzo Scaramuzza. En 1955 foi a Europa coa súa familia e recibiu clases de Friedrich Gulda en Viena. Os seus profesores tamén incluíron a Nikita Magaloff e Stefan Askenase. Seguindo os seus primeiros premios nas competicións de piano de Bolzano e Xenebra en 1957, emprendeu un intenso programa de concertos.

Pablo Galdo é considerado un dos pianistas máis prometedores do ámbito español e da súa xeración. Algúns dos grandes pianistas e mestres do mundo foron unánimes en destacar o seu talento e musicalidade. O mestre Tamás Vásáry escribe del o seguinte: “Despois de escoitar as gravacións de Pablo Galdo, inmediatamente inviteino a tocar conmigo nun recital a 4 mans. Creo que iso di moito do que penso del como musico e pianista completo”.

Sergio Tiempo está entre os máis consagrados pianistas suramericanos da súa xeración. Aínda que é menos coñecido nos Estados Unidos, obtivo gran fama en Xapón e na maior parte de Europa. O seu repertorio é bastante amplo, pero sobre todo na corrente romántica e post-romántica, con Mendelssohn, Schumann, Chopin, Liszt, Mussorgsky e Ravel moi representados.

Tamás Vásáry naceu en Debrecen, Hungría. Foi un neno prodixio, que debuta aos 8 anos coa actuación do concerto en Re maior de Mozart, K. 107. Estudou brevemente con Ernö Dohnányi, e despois, aos 14, obtivo o primeiro premio do Concurso Internacional Franz Liszt. Vásáry estudou na Academia Franz Liszt de Budapest con József Gat. Máis tarde na Academia Liszt, Vásáry foi asistente de Zoltán Kodály, quen foi mentor do pianista.